Ego
Jest pojęciem, które zostało wprowadzone przez Zygmunta Freuda jako termin odnoszący się do psychoanalizy. Jest ono podstawową strukturą psychiki człowieka, która wykształca się we wczesnym dzieciństwie.
Działa ono na granicy dwóch innych struktur jakimi są:
– id- odpowiedzialne wewnętrzne popędy, którego celem jest zaspokojenie potrzeby i dążenie do przyjemności;
– superego, które kieruje się wartościami i moralnością pełniąc funkcje sumienia.
W tym modelu zadaniem ego jest działanie w świecie realnym oraz decydowanie o tym jakie popędy i w jaki sposób zostaną zaspokojone. Jego celem jest osiągnięcie kompromisu pomiędzy dwoma siłami, które wywiera id oraz superego. Ego pozwala utrzymać równowagę i spójność funkcjonowania człowieka w środowisku.
Działa ono wykorzystując zasadę rzeczywistości, która oznacza, że reaguje zgodnie z tym jak postrzega świat zewnętrzny. Ego jednak nie zawsze jest świadome. Obszarem, który nie jest świadomy są mechanizmy obronne. Ego wykorzystuje je, aby radzić sobie z wewnętrznymi konfliktami i ochronić tym samym osobowość, zmniejszyć lęk lub frustrację.