Work-life balance (WLB)
Idea zachowania równowagi pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym. Termin dotyczy zarówno sytuacji, w której dana osoba przeznacza zbyt duże nakłady sił na pracę, jak i odwrotnie – gdy posiada za dużo czasu wolnego.
Na problem dotyczący nierównowagi pomiędzy czasem pracy a czasem wolnym, po raz pierwszy zwrócono uwagę na przełomie lat 70- i 80-tych w USA. U pracowników zauważono zmniejszenie poziomu entuzjazmu i kreatywności, a także spadek wydajności pracy. Jednocześnie zaczęto dostrzegać problem zwiększonej liczby rozwodów, problemów rodzinnych czy zaburzeń psychosomatycznych.
Obecnie problem najbardziej dotyczy Japonii, gdzie wprowadzono określenie Karoshi, czyli śmierci z przepracowania. Szacuje się, że co roku umiera w ten sposób około 10 tysięcy Japończyków.
Najczęstszymi sytuacjami, w których dochodzi do zaburzenia idei work-life balance przez pracownika są:
– pozostawanie w pracy po godzinach;
– wykonywanie części zadań w domu;
– rozmawianie w domu o życiu zawodowym;
– rozmawianie w pracy o życiu prywatnym;
– korzystanie z mediów społecznościowych w pracy;
– odbieranie telefonów i e-maili służbowych w domu lub w podróży.
Pracodawcy, zdając sobie sprawę z problemu proponują szereg rozwiązań w celu zminimalizowania jego efektów, takich jak:
– możliwość pracy zdalnej;
– elastyczne godziny pracy;
– okazjonalne dni wolne;
– zapewnienie opieki dla dzieci pracowników;
– dodatkowe kursy i szkolenia;
– pomoc psychologiczna.
W celu zachowania balansu kluczowym jest funkcjonowanie w zgodzie ze swoimi wartościami, a także otwartość i szczerość w komunikacji z rodziną czy przełożonymi z pracy.