Samoocena
Samoocena – subiektywne spojrzenie na swoją osobowość. Jest związana z postawą wobec samego siebie, która wywiera silny wpływ na zachowania społeczne i osobiste. Samoocena zwana jest także poczuciem własnej wartości, które może być zawyżone lub zaniżone w zależności od sposobu patrzenia na swoją osobę.
Podstawą samooceny jest samowiedza, czyli sądy i opinie dotyczące swojej fizyczności, a także sfery psychicznej i społecznej.
Wyróżnia się dwa rodzaje postaw – samoodtrącenie lub samooakceptację, Samoakceptacja przejawia się zaufaniem i szacunkiem do samego siebie – osoby takie mają wysoką samoocenę i dobrze czują się w towarzystwie innych osób. Samoodtrącenie cechuje się poczuciem winy i niższości. Osoby z samoodtrąceniem dążą do poniżania samego siebie, nie doceniają swoich sukcesów i przeceniają porażki.
Najczęściej niska samoocena wynika z czynników, które oddziałują na osobę w okresie dziecięcym. Wychowywane dziecko stara się być wartościowym i kochanym przez rodziców, a także być na równi ze swoimi rówieśnikami. Jeżeli się to nie udaje, dochodzi do zaburzeń psychicznych.
Do podstawowych źródeł samooceny można zaliczyć:
– porównania społeczne,
– innych ludzi dostarczających wzorce zachowań,
– aktywność własną i pracę nad sobą,
– doświadczenia życiowe.
Zaburzenia i niskie poczucie własnej wartości może powodować problemy osobowościowe, a nawet depresję.